Sebastien Vandoorne

Wat me het meeste aanspreekt aan openbaar vissen is dat je altijd de mogelijkheid hebt om te verkassen. Toen ik deze morgen de hengels uitwierp in het kanaal zag ik al meteen dat de omstandigheden niet ideaal waren. Als je al maanden aan een stuk een stekje bevist dan heb je al vlug door wanneer het wel of niet zal lukken. Toch geef ik het een uur of twee. Geen vis te bespeuren, dan maar verkassen. Eerst wilde ik zo’n 30km verder een stukje van een rivier net over de grens met Frankrijk gaan bevissen voor enkele uren, 4 hengels verdubbelen de kansen, maar nergens een goede spot gevonden. Dan maar gekozen voor een stuk water terug aan onze kant van de grens. Door de weinige tijd die ik had heb ik ervoor gekozen om het allemaal niet te moeilijk te maken. 1 hengel in de vaargeul en 1 aan een oude stakketsel. Een hand vol boilies erbij en een pva stickje aan de haak. Even later vertrekt de linker hengel en na een verdomd zenuwslopende dril rond en tussen het stakketsel kan ik een mooie spiegel netten. Dit soort vissen vergeet je niet rap! Inpakken en wegwezen… op naar een nieuw avontuur.