We schrijven 10 februari 2018 en ik ben juist terug van een 2de wintersessie op het Zuid-Franse bakkenwater Lac de Curton aka Rainbow Lake. Willem Den Deurwaarder pas aangesteld als social media verantwoordelijke voor het Grizzly Tackle team en het VBK, eigenlijk het bekendere WS-Team stuurt mij een mail met de vraag om mijn wedervaren aan papier, lees computerscherm, toe te vertrouwen. Ok, in een team zitten betekent ook dat je niet enkel aan de ontvangende kant zit maar dat ook al eens een tegenprestatie mag geleverd worden.

Ik krijg bijgevolg een resem vragen doorgestuurd die ik min of meer verhalend zal trachten te beantwoorden.Eerst en vooral, ik ben Peter De Smedt, woon te Willebroek, ben spijtig genoeg al 54 jaar en vis sedert mijn 6 jaar. Niet continu, want ben tot mijn 17 jaar vooral voetballer geweest. Ze zeiden met talent maar dat is er dan alvast nooit uitgekomen. Velen geroepen weinig uitverkoren zeg maar. In 1986 ben ik gericht op karper beginnen vissen, de anciens in the scene weten dus wel min of meer wie ik ben maar voor de jongere generatie zal dat anders liggen. Ik ben namelijk tussen 2003 en 2013 uit het vissen gestapt om competitief te gaan wielrennen.

Waarom dat dan niet even meenemen naar huis om het proper te maken?

Zo gezegd, zo gedaan en een paar weken later zat ik aan de oevers van het Zeekanaal, waar ik een boogscheut afwoon, knollen te vangen. En opnieuw vertrokken waren we..

Het werd een hernieuwde kennismaking met een passie die ik lang had opgezogen als zuivere lucht en het beviel mij wonderwel. Echter, de intensiteit zoals waarmee ik er vroeger tegenaan ging, die wilde ik temperen, alleen al vanwege de bedenkelijke blik die ik regelmatig toegeworpen kreeg van mijn eega. In al die visloze jaren waren er wel nog met enkele mensen uit het karpervissen contacten gebleven. Patrick Bauwens, ook regelmatig fietser overigens hoorde ik nog vrij frequent en af en toe Kris Van Looy vanwege ons gezamenlijke hobby, koi houden.

Langzamerhand bouwde ik terug op wat ik lang geleden achter mij had gelaten. En kwam tot de vaststelling dat het routineuze er helemaal uit was. Waar ik bvb vroeger een lood op 1m² gooide op 50 of 60m afstand leek die discipline alvast volledig verleerd. Tot vandaag is dat nog altijd niet optimaal alhoewel ik wel al terug redelijk uit de voeten kan. Het kabbelde rustig aan verder tot ik begin 2015 Kris weer aan de lijn kreeg en hij mij compleet verrastte met de vraag of ik hem wilde vergezellen voor een Rainbow sessie in november van dat jaar. Qua retour kon dat wel tellen en ik ben er dan ook graag op ingegaan. De start van mijn Rainbowgang werd ingezet en ondertussen heb ik er reeds 6 sessies opzitten.

Waarom dat dan niet even meenemen naar huis om het proper te maken?

Zo gezegd, zo gedaan en een paar weken later zat ik aan de oevers van het Zeekanaal, waar ik een boogscheut afwoon, knollen te vangen. En opnieuw vertrokken waren we..

Het werd een hernieuwde kennismaking met een passie die ik lang had opgezogen als zuivere lucht en het beviel mij wonderwel. Echter, de intensiteit zoals waarmee ik er vroeger tegenaan ging, die wilde ik temperen, alleen al vanwege de bedenkelijke blik die ik regelmatig toegeworpen kreeg van mijn eega. In al die visloze jaren waren er wel nog met enkele mensen uit het karpervissen contacten gebleven. Patrick Bauwens, ook regelmatig fietser overigens hoorde ik nog vrij frequent en af en toe Kris Van Looy vanwege ons gezamenlijke hobby, koi houden.

Over mijn twee laatste sessies ga ik een beetje trachten te beschrijven hoe ik die beleefd heb, waar ik nog al wat aandacht aan heb besteed en waar hopelijk mensen die ook voor hun eerste keer de mogelijkheid krijgen om er te vissen ook wat aan kunnen hebben. Het is ergens maart 2018 als ik via Alijn Danau de vraag krijg om een boeking te wisselen. Dit om iemand anders terwille te zijn die in zijn eigen boekingsweek niet kon gaan. Normaal had ik november op stek 21 op de planning , doch dit werd december op stek 1-2. Dit vond ik overigens interessant want ik zou 6 weken later 1-2 nog eens aandoen, dus kon ik in de 2de sessie gebruik maken van alle opgedane ervaring eerder. Wat ik mensen aanraad is om voorafgaandelijk te trachten om zoveel mogelijk informatie te vergaren. Er zijn genoeg Rainbow experten te vinden en ik ben vrij zeker dat info nogal vrij makkelijk zal gedeeld worden. Naast Kris Van Looy had ik in juli vorig jaar ook nog een sessie gevist met Pascal Praet, eigenaar van EFB, en die heeft mij heel kwistig van goede info voorzien zodat ik mij al een goed beeld kon vormen van wat mij te wachten zou staan. Want Rainbow is geen referentie voor een doorsnee water, elke stek ziet er compleet anders uit en vraagt andere aandachtspunten.

Het is dan ook vrij snel december als ik mij op pad begeef voor de eerste sessie samen met Michael Van Der Putten. Kris en Pascal hadden andere plannen en dus moest ik iemand zoeken om mij te vergezellen. Michael die met zijn firma Exclusive Baits zowat achter mijn hoek zit is mijn vaste bollenroller, ik krijg namelijk enkel mix aangeleverd en daar hij mij al zo dikwijls goed geholpen heeft bied ik hem een sessie aan. Het ene plezier is het andere waard, toch ? Lang hoeft ie er overigens niet over na te denken. De gele hesjes toestanden in Frankrijk doen ons Parijs vermijden maar op een goede 11u staan we toch aan de oever van het meer dat de komende week zal bevist worden.

Zoals gebruikelijk is kiest de persoon die de boeking heeft de plaats waar hij wil zetten, links of rechts op de stek en ik had mij al .

voorgenomen 2x dezelfde kant te kiezen. Stek 1 voor mij dus, en Michael op 2. Kampement wordt opgezet en in de namiddag worden spots verkend en hengels uitgelegd. Ik kies voor een vrij uitgebreide particlemix die ik nog aanvul met sweetcorn, zeer stevig gezoet. Als boilie opteer ik voor de Nuttymix van WS en heb van Pascal ook een paar kilo-tjes Decennia bolletjes meegekregen. Een gevolg van een uitvoerige conversatie over winterboilies eerder gevoerd. Ik vis ze de eerste dagen naast mekaar, gelijk verdeeld op elk twee hengels.