Interview met Danny  Fairbrass van Korda

 Danny Fairbrass, de man  achter de populaire Korda- karperlood is een perfectionist  tot in zijn diepste vezels. Een  hair die niet de exacte lengte  heeft, een waker die niet  volgens de regels van de kunst  hangt, een haak die niet voor  200% scherp is, hij heeft er  een broertje aan dood. Voor  één ding is dit alvast een groot voordeel. Zijn producten zijn spot on, perfect afgewerkt en tot het uiterste verfijnd. Aangezien Danny op de aanstaande VBK-Meeting een diareeks komt verzorgen leek het ons een goed idee om jullie al eens kennis te laten maken me deze self made man. De arme jonge karpervisser met een grote droom. De jongen die zijn droom verwezenlijkte en intussen royaal kan leven van zijn hobby.
Hoe is het allemaal begonnen?
Ik denk dat het begon in de lente van 1991. Helicopter rigs waren de norm, ikzelf gebruikte Zipp lood toen. De kwaliteit van het Zipp lood veranderde drastisch dat jaar. De meest opmerkelijke verandering was de lus van de kop van het lood die een stuk groter werd. Dat bracht met zich mee dat het moeilijker werd om de tube vast te maken aan het lood.. De rig zag er niet uit ook. Daarom kocht ik een goedkoop DCA strandlood mal op de carp society lentebeurs en probeerde om mijn eigen lood te gieten. De zipvorm was deze die mij het meest boeide, de mal was geschikt voor 2 en 3 ounce lood. Ik begon met een stalen kom die wij thuis gebruikten als drinkbak voor de hond en zette die op een kookfornuis. Achteraf bekeken allemaal behoorlijk gevaarlijk en een ganse troep. Het lood zag er desalniettemin heel goed uit. Ik spendeerde heel veel tijd om elk lood perfect af te werken zodat je de verbindingen nog amper zag. Ik werkte voor een bank in die tijd en veel geld verdiende ik niet. Daarom maakte ik in het weekend lood en verkocht het aan de oevers van een complex dat bekend staat als de Walthamstow Reservoirs. Soms wandelde ik kilometers rond de wateren en als ik dan 1000 Fr verdiende was ik blij. Het grote keerpunt echter kwam wanneer enkele lokale tackle shops geïnteresseerd raakten. Eén van hen bestelde 50 stuks van elk type dat ik maakte. Het koste me een ganse dag om ze te maken! Vandaag de dag bekeken is dit grappig, nu maken we er vijftig op vijf minuten. Peter Henwood eigenaar van Specialist tackle in Romford was erg onder de indruk van de kwaliteit van het lood en zei me dat ik een 4oz versie en een goede kwaliteit peerlood moest maken en ik dan nog veel beter zou verkopen. Dat inspireerde me om eigen mallen te laten ontwerpen. Ik slaagde erin om ze verkrijgen voor slechts 1/10 van de originele prijs. Ik leende wat geld van mijn oudste broer en nam iemand in dienst om het lood gedurende de dag te gieten, ikzelf goot ze ‘s nachts in de garage van mijn vader.
In mei 1992 nam ik twee weken verlof om mijn lood te gaan promoten en verkopen (afstands- en peerlood van 1 tot 4 oz). Ze zagen er heel knap uit, donkergrijs van kleur met een Berkley wartel van hoge kwaliteit eraan. Een grote stap voorwaarts in vergelijking met het toen gangbare zipp lood. Mijn eerste klant, ‘Tackle Box’ in Kent bestelde er 50 van elk, en ik dacht dit wordt een makkie! Lee Jackson werkte er toen (en werkt er nog steeds) en zei: “Ik moet ze eerst eventjes wegen om te zien of ze werkelijk wegen wat je beweert dat ze wegen”, “Geen probleem” antwoordde ik, wetende dat de 4 oz versie exact tot op de gram zoveel woog. Het was de enige van 12 vormen en gewichten waarvan het gewicht exact klopt, de andere wogen allemaal wat meer.
Beeld het je in, ik had twee weken vrij genomen op het werk om mijn stock te verkopen, had al mijn geld gestoken in een camionette vol met lood dat ik nergens anders kon stockeren. Het was alsof de wereld instortte!!
Op één of andere manier geraakte ik weer aan genoeg geld om de mallen te laten aanpassen en herbegon ik alles.
Het eerste jaar werkte ik overdag op de bank en maakte ‘s nachts lood. Op een gegeven moment werd het zo druk dat ik het niet meer aankon om de twee te combineren. Ik nam de beslissing om het op mijn eentje te proberen en nam ontslag op de bank. Vanaf dat ogenblik werkte ik nog harder en liet geen enkele bestelling onbeantwoord. Andere tackle dealers suggereerden dat ik misschien ook maar eens inline lood moest maken. Ik ging erop in en ook dat was een instant succes.Het was heel hard en ik moest terugvallen op mijn laatste greintje kracht en ambitie om vol te houden. Niet dat het er allemaal veel eenvoudiger op geworden is met te groeien maar ik wil voor geen geld ter wereld wisselen!
De naam komt van Korda lake, dat gesitueerd is tussen Savay lake en Harefield Lake in Buckinghamshire. Een visvriend en ik hadden besloten om samen een range van allerhande hengelspullen zoals foedralen enz op te zetten.
We hadden in die periode toevallig ons oog laten vallen op een water in Engeland dat Korda lake heet. We zaten in de Horse & Barge pub waar Hutchinson en Maylin eveneens rondhingen en maakten plannen. We besloten om het Korda Developments (ontwikkelingen) te noemen omdat we onszelf niet zagen als uitvinders. We wisten dat we bestaande ideeën konden perfectioneren. Toen het loodhoofdstuk min of meer klaar was vroeg ik mijn vriend om het ontwerpen van de foedralen en tassen voor hemzelf te nemen, zo zou ik me ten volle kunnen concentreren op het lood. Uiteindelijk zag ie dat niet zitten om het alleen te doen, stapte hij eruit en bleef het enkel bij lood. De naam echter was al gebruikt voor het lood dus bleef het ook zo.

Vertel ons iets over de werking, de situatie en de productie van korda.
We maken alle lood zelf in ons fabriek in Essex in Zuidoost Engeland. Alle machinerie die we er hebben is exclusief en speciaal voor ons gemaakt, je kan het nergens anders vinden, laat staan kopen. We hebben zo’n 10 mensen in dienst die allen instaan voor de productie. We maken de dag van vandaag zoveel lood dat iemand zich enkel en alleen bezig houdt met de steken van de hard plastic tuben binnenin het inline lood, iemand anders doet enkel en alleen het coaten enz. Ik ben zeer gelukkig dat ik twee heel goeie managers vond. Chris Rose managed het kantoor en Steve Spurgeon managed de productie. Het zijn beiden fantastische kerels en bovendien goeie karpervissers. Ze kunnen overal hun mannetje staan. Ze kwalificeerden zich de laatste twee jaren telkens weer voor de finale van het Engelse kampioenschap.
Een gespecialiseerde fabriek houdt zich bezig met onze plastieken onderdelen, tuben en rubbers. Ook deze wordt geleid door een visser, zijn input is bijzonder groot en kostbaar. De lead clip bijvoorbeeld moest tot 6 keer veranderd worden alvorens ik er tevreden mee was. Dat betekent heel wat investering maar ik moet zeggen dat Simon onze specialist het elke keer weer voor mekaar krijgt om de juiste vormen te vinden. Hij is momenteel onze backlead clip aan het herontwerpen zodat het nog beter wordt dan het origineel.

In recentere jaren heb je je ook bezig gehouden met andere items dan lood. Waarom en aan welke items werk je zoal de laatste tijd?
De rubberen connectors, de tuben en wartels was de perfecte finale stap om het lood compleet te maken. Vissers vroegen ons om iets dat het lood en de tube verbond zonder het maar al dikwijls ontstane knik net boven het lood. Dit omdat daar de onderlijn steevast aan verward geraakt. We houden ervan dat alles steeds compatibel is wat kleur en lood betreft, vandaar de nood aan groene en bruine rubbers en tube.
Het volgende was de lead clip. Ik wou speciale anti tangle systemen die ook konden worden gebruikt bij wartelloden waarbij het lood ook nog eens vrijkomt bij een eventueel obstakel. Het moest bovendien sterk genoeg zijn om een harde worp met een 5 oz lood te weerstaan. Het koste heel veel tijd om dit allemaal voor mekaar te krijgen en ik ben er toch wel trots op. We trachten steeds om dingen te verbeteren.
Het Funnelweb PVA-systeem was een echte revolutie voor de PVA mark. Het idee kwam van Steve Spurgeon mijn productie manager. Hij en Chris Rose ontworpen een goed ogende en praktische versie. Het systeem bleek uiterst succesvol en het veranderde mijn visserij volkomen. Het is hoogst uitzonderlijk voor mij om nog te vissen zonder dit systeem.
Wanneer ik de hand gemaakte eerste versie van de Stick de eerste keer onder ogen kreeg dacht ik dat het de zoveelste gewone throwing stick zou zijn. Tot ik het eens probeerde en mijn aas direct met gemak een slordige 100 m verder keilde. Ik was sprakeloos. Het was het geesteskind van Frank Warwick. Ik was zo onder de indruk dat ik het concept overkocht van Frank en het begon te produceren. Met de Eazi Stik sloeg ik een andere weg in dan deze van de gebruikelijke terminal tackle waar ik me mee bezig hou, maar het idee was zo goed dat ik het gewoon moest doen.
We ontwikkelen nu enkel nog nieuwe producten die uniek zijn of waarvan we weten dat ze op zijn minst beter zijn dan de op de markt verkrijgbare product. We lanceren liever elk jaar slechts één totaal nieuw producten dan 100 copies van reeds bestaande items. Het wordt uitkijken geblazen naar onze ringwartels, boilie funnel web, de tournament werploden en gebruiksklare heavy duty Leadcore Leaders die zullen uitkomen in 2002.

 Wat mogen we verwachten  van je diareeks op de  aanstaande VBK-Meeting?  Zal het vnl. een technische  uitleg zijn die de mensen  gaan te zien krijgen?
 Mijn diareeksen zijn zoals  mijn schrijven, informatief. Ik  probeer steeds om zoveel  mogelijk van mijn kennis en  ervaringen te delen. Het is m’n  doelstelling om de methoden  en tactiek die ikzelf als de  meest effectieve beschouw te  delen met het publiek. Ik behandel rigs en rig componenten waarvan vnl dan de lood systemen, onderlijnen en haakarrangementen. Ik heb er jaren over gedaan om dit aspect van m’n visserij te verfijnen. Dit omdat ik absoluut het meeste wil halen uit de weinige tijd dat ik kan vissen. Ik zal het over aas hebben waaronder mijn favoriete aas en pop ups. Ik zal ook aas en rigs bij me hebben op de Korda stand zodat mensen van dichtbij kunnen zien wat ik gebruik. Mocht ik een diareeks kunnen presenteren zonder ook meer één enkele vis te tonen dan zou ik dat doen. Dit omdat ik van oordeel ben dat je niks van me bijleert wanneer ik zeg of toon hoeveel karpers ik heb gevangen. Maar dat kan natuurlijk niet, de mensen houden immers van vangstplaatjes. Daarom heb ik natuurlijk ook een reeks dia’s toegevoegd, waaronder ook de Belgische vissen die ik heb gevangen, om mijn ideeën te illustreren. En om eerlijk te zijn, de diareeksen zijn ook voor mij dikwijls één van de weinige keren dat ik mijn eigen vangsten weer ga bekijken.
Ik beschouw mijn diareeksen als een succes wanneer de mensen na afloop weggaan met enkele nieuwe ideeën op zak. Ideeën die hen de volgende keren dat ze gaan vissen ook helpen om enkele vissen meer te vangen. Ik heb nog nooit met iemand gevist die meer interesse had in de technische zijde van het karpervissen dan mezelf. Ik ben er gerust in dat iedereen iets zal hebben aan mijn diareeks en ik kijk er naar uit om al mijn Belgische en Nederlandse vrienden terug te zien. Ik laat de zware-vissen-gallerie maar over aan Phil Cottenier.

Wat is volgens jou de beste methode. Een vast of glijdend lood? Een inline of een wartellood systeem?
Ik moet zeggen dat ik deze vraag niet verwacht had. Ik hou van inlines op harde propere bodems omdat je daar vanaf het eerste moment dat de karper het aas beroert een optimaal effect hebt. Een heel effectieve manier om karpers te strikken. Op zachte bodems echter zijn inlines waardeloos. De onderlijn wordt door het

lood in de modder getrokken, waardoor ook de kans bestaat dat de boilie erin verdwijnt en uit het zicht van de karper komt te liggen.
Toen ik de lead clip aan het testen was moest ik de ganse tijd wartellood gebruiken, ook op harde bodems, ook al wist ik dat inlines hier effectiever zijn. Toch viel het me op dat er geen zichtbaar verschil waar te nemen viel in het eindresultaat. Ik kreeg uiteindelijk evenveel keiharde runs. Ik prefereer zelf wartellood omdat ik vind dat ze beter gooien en je op een meerderheid van de bodems een betere aaspresentatie hebt. Het meest belangrijke echter is natuurlijk dat het lood vrijkomt wanneer ze (correct) worden gebruikt als je zou komen vast te zitten aan of in een obstakel. Zodoende verlies je wel het lood maar niet de vis. Bovendien komt de vis gemakkelijker naar de oppervlakte wanneer het lood eraf is, dat maakt de dril eenvoudiger en veiliger. Ik denk dat 60 Fr een kleine prijs voor het vangen van een monsterkarper! Ik gebruik nu steeds het wartellood, ik heb de inline de laatste twee jaar niet meer gebruikt.

Denk je dat gecoate loden beter vangen of is het eerder een visuele attractor voor de visser?
10 jaar geleden coatte ik voor mezelf alle loden die ik gebruikte. Ik paste ze aan aan de kleur van de bodem van het water in kwestie waar ik viste. Ik ging van de gedachte uit dat mensen hun lood ook wel zouden gaan coaten als ze zagen dat het extra vissen opleverden. Toen andere loodfabrikanten hun lood ook gingen coaten en verkopen hadden we geen keus meer. De coating ontwerpen en op punt stellen was een lastig proces maar uiteindelijk de moeite meer dan waard.
Waarom verkopen we gecoate loden?
Omdat vissers ze kopen! Maar we coaten ons lood dan ook op de best mogelijke manier. Ons eerste coating materiaal bood een ruim scala aan mogelijkheden en was simpel om mee te werken. Het nadeel was dat het materiaal nogal zacht was en gemakkelijk weer van het lood schilferde. Na enkel jaren vonden we een veruit superieur materiaal. Het uiteindelijke resultaat bestond enkel uit wit en zwart kleuren. We vroegen vervolgens om voor ons te zoeken naar een methode om er wiergroen en bodemachtig bruin van te maken. Het koste ons flink wat geld maar uiteindelijk is ook dat gelukt.

 Vertel ons iets over de IQ   lijn.
 De IQ kwam er eigenlijk na  een sessie in België. Ik  verspeelde tijdens een sessie  in Hombeek 3 vissen waarvan  één hele grote op 25lb  Amnesia onderlijnen. De  onderlijn brak elke keer af. Al  was het zeker geen totale  afgang want ik ving toen mijn  eerste forty (18,2 kg), in de  vorm van Hompie, de daar  bekende spiegel. Terug in  Engeland begon ik de ervaren problemen te bespreken met andere vissers. Dave Chilton van Kryston legde me uit dat Amnesia ondanks zijn hoge trekkracht eigenlijk een heel luizige schuurbestendigheid had. Zodoende ging ik op zoek naar een monolijn die schuurbestendiger was en toch de goeie eigenschappen van Amnesia behield. IQ was het antwoord voor mijn problemen. Het is een fluocarbon dat bijna onzichtbaar is in water wat een extra bonus betekende. Het was net stijf genoeg om een perfecte stiff rig te maken. Ikzelf en de andere kordagasten field testen de IQ gedurende een periode van 18 maanden voor we het op de markt brachten. We waren zo onder de indruk van de vangsten en de werking van het product dat we het wilden uitbrengen. Chris Rose gebruikte het op dezelfde stek (bij de boten) op Hombeek en ving Hompie terug op 41lb (18,7 kg) op de 15lb IQ!
Wat IQ voor heeft is dat men heden ten dage gewoon meer met gevlochten lijnen vist. IQ gedraagt zich compleet anders wanneer het door een karper wordt opgenomen. IQ is veel stijver. De meeste onderlijnen bestaan uit zo’n 30 cm gevlochten onderlijn, wanneer je nu kiest voor een 15 cm IQ dan heb je twee grote pluspunten. Het is veel moeilijker om uit te spuwen dan een gewone gevlochten lijn. Het is geen toeval dat al de karpervissers zoals Tommy De Cleen, Wesley Lagaert, Mathieu Baert, Co Schyf, Ed Cremers and Maurice Keulen (Nederlandse Karperwereld) waarmee ik in Europa heb gevist allemaal IQ gebruiken voor virtueel 100% van hun karpervisserij. Ik ben er zeker van dat mocht ik met de meeste karpervissers in Europa samen vissen dat ze op termijn allemaal IQ zouden gebruiken. Ik zal het hoe en waarom uitvoerig belichten in de VBK-diareeks alsook hoe je in enkele seconden een D-Rig kan maken.

Vertel ons iets over je karpervisserij, zowel in Engeland als op het vaste land.
Mijn visserij in Engeland is verdeeld tussen m’n syndicaat water en dag ticket waters. Mijn syndicaat is door de band lang afstandsvissen en zwaar voeren voor veel actie, ook met grote vissen erbij. Het ziet eruit zoals een typische Belgische zandput met boten en diepten tot 10m. Dat is het water waar ik mijn big fish visserij beoefen, mijn beste vangsten waren er fenomenaal. Ik ving 11 vissen van meer dan 25 lb in één dag waarvan 3 thirties (13,6 kg) samen met nog flink wat lagere twenties (9kg) en doubles (4,5kg). Ik ving er ook eens 10 twenties in één nacht. Ik vertel er wel meer over in de slide-show.
De dag ticket waters is meer voor het kleinere werk met vissen tot twintig pond en voor eens veel actie te hebben. Ik hou ervan om de meest mogelijke runs te krijgen tijdens zo en sessie. Ik ben er tevens nog niet klaar voor om enkel en alleen achter de grote vissen aan te gaan. Meestal bevis ik deze dag ticket waters om enerzijds wat te socialisen met andere vissers of om te trainen voor het Engelse kampioenschap. Dag ticket waters zijn heel populair in Engeland en er bestaan dan ook enkele superbe watercomplexen zoals bijvoorbeeld Shimano Linear en Linch Hill in Oxford. Het vissen op deze wateren is behoorlijk hard, je wordt er dus een betere visser van. Ik zou iedereen ook aanraden om regelmatig eens een harder water te bevissen, gewoon om bij te leren.
Ik hou van het vissen op het vaste land, Nederland en België zijn mijn favorieten omwille van de mensen daar. Ik heb veel goede maten in beide landen. Ik hou van grote open wateren zoals Sloterplas en Kinselmeer in Amsterdam en de Eghelgemvijver in Hombeek en Battenbroek bij Mechelen. Ik gebruikte de stiff rig voor het eerst op de Sloterplas en had er mijn grootste vangst ooit, een totaal van 60 vissen in 4 nachten, 29 ervan wogen meer dan 20lb (9kg)! Dat terwijl ik de Flatliner distance inline lood aan het fieldtesten was. Kinsel Meer is fantastisch omdat er veel dertigers zitten en je er kan afstandvissen, iets waarvan ik ontzettend hou. Het was de eerste plek waar ik de Eazi Stik gebruikte. De vissers uit de buurt kwamen me bezoeken om te zien hoe ik erin slaagde om via de Eazy Stik de boilies tot 120m ver te gooien. Ik verloor 4 kg gewicht in 3 dagen, enkel door te voeren met die buis!
Door te beginnen met in België te vissen begon ik ook steeds grotere karpers te vangen. Ik heb meer forty’s (vissen van meer dan 18,2 kg nvdr) gevangen in België dan in om het even welk ander land. Het vissen in België is behoorlijk wild in vergelijking met Engeland echter wat drukte betreft is bijvoorbeeld een water zoals Hombeek (behoorlijk druk naar Belgische normen) aan de rustige kant in vergelijking met de waters bij ons. Ik zal tijdens de diashow even halt houden bij m’n meest memorabele sessie in Battenbroek waar ik 2 van de vier grote vissen (boven de 18 kg) die het water bevat ving tijdens een 3-dagen sessie in maart. Het was een opmerkelijke trip, de onthaakmat vroor ‘s nachts vast aan de grond. Mijn vismaat Jason ving trouwens ook één van die vier grote vissen. Samen hadden we dus op drie dagen tijd drie van de vier toppers van het water, wow! Ik hou van België!!
Ik heb in Frankrijk gevist en gevangen op de meeste plassen die ik er aanpakte, al vind ik het moeilijk om consistent te zijn. De waters zijn er vooral ‘s zomers behoorlijk druk en dus ook harder. Ook het hete weer en het totaal ontbreken van wind maakt het er zeker moeilijker op. Mijn karpervissersheld Frank Warwick en ik deelden een fantastische vangst op Lac Du Der vissend in de dagzones (enkel tijdens de dag!) terwijl niemand anders een stoot zag in de nachtzones. We vingen de vissen overdag op werpafstand, terwijl de nachtbrigade hun stokken tot wel 500 meter uitvaarden en blankten. Du Der is mijn favoriete water in Frankrijk. Ik ben heel opgewonden om binnenkort naar Simon Hortons Goncourt complex bij St Dizier te gaan voor een 5 nachten-sessie. Als ik er wat vang dan zie je het wel in de slide show. Op één van zijn waters zwemmen er volschubspiegels van meer dan 18 kg!

Je Funnelweb systeem is een heel handig en succesvol iets.
Geef ons enkel tips om er het maximum uit te halen
 Misschien klinkt het wel een beetje als reclame voor  mijn eigen winkel maar het funnelweb systeem heeft  mijn visserij en vangsten totaal veranderd. Al de mega  sessies die ik de laatste jaren in England had zijn te  danken aan dit funnelweb systeem. Ik denk dat mijn  vangsten zich op zijn minst verdubbeld hebben. Ik  gebruik kleine bags (de grootte van een golfbal) met  oliehoudende forelkorrels erin elke keer dat ik  uitwerp. Zodoende blijft er een hoogst attractief voer  vlak naast het haakaas achter. Dit trekt de vissen veel  sneller richting haakaas zodat je sneller en meer gaat  vangen. We hebben nu ook een nieuw funnelweb  systeem uit voor boilies. Het zal voor de eerste keer  verkrijgbaar zijn op de aanstaande VBK-Meeting. Op  het vaste land maak ik meestal minder gebruik van die  pellets en vervang ik ze door gebroken boilies. Dit  omdat jullie wateren dikwijls grote brasempopulaties  bevatten. Ik schreef recent nog een artikel voor de  Karper dat PVA POWER heet. Lees het er eens op na,  er staan veel tips in voor het gebruik van PVA.
 Ik heb vorig jaar een video gemaakt die ‘A guide to carp fishing’ en ‘State of the Art Carp Fishing’ heet. Dit samen met Frank Warwick. De locatie was een klein vakantiewater dat Lac Du Passion heet. Als je Engels begrijpt dan raad ik deze video ten zeerste aan. Alles wat Frank en ik de laatste jaren hebben geleerd komt er in aan bod. Dingen zoals lokaliseren, boilies, haken en knopen, lood, hot spots vinden, PVA, voeren, partikels en gevlochten of mono lijnen. Ik ben heel fier over het resultaat. Julian Cundiff redacteur van het Engelse Crafty Carper zei het volgende “deze video’s zijnde standaardnorm waarbij alle toekomstige video’s zullen worden op beoordeeld”. Dat is een compliment van een zeer gerespecteerd karpervisser die zelfs gesponsord wordt door onze concurrentie. Hij hoefde dit dus helemaal niet te zeggen maar ik ben hem er wel dankbaar voor.

Ik vernam via via dat je overweegt om ook met haken op de markt te komen? Klopt dat of niet?
Hoe ben jij dat te weten gekomen? Ik ben inderdaad met haken bezig maar er bestaan geen plannen om ze op de markt te brengen voor 2002. Als we ze uitbrengen dan zullen ze absoluut beter zijn dan deze die momenteel op de markt zijn. We hebben enkele heel originele ideeën en als die naar onze specificaties kunnen uitgevoerd worden dan zal dat de hakenmarkt omver blazen! Momenteel gebruik ik de Gamakatsu Longshank haak omdat ze veruit de scherpste op de markt zijn al zijn ze nog niet helemaal perfect.
Van één ding kan je zeker zijn, als we haken uitbrengen zullen dat de beste zijn die je ooit gezien hebt.

Fototeksten:
Foto 1: Het Funnelweb PVA-systeem was een echte revolutie voor de PVA markt.
Foto 2: De rubberen connectors, de tuben en wartels was de perfecte finale stap
Foto 3: Korda’s IQ-lijn
Foto 4: Danny met een Engelse 16 kg+er
Foto 5: Korda op toernee
Foto 6: Danny met een Engelse ‘thirty’
Foto 7: Happy Chappy