Page 72 - VBK-magazine-99
P. 72

gels tot kleine schuchtere schubjes, van
          alles zien we passeren. Onze mond valt let-
          terlijk open en als twee drugaddicts die de
          coke nabij zijn, staren we naar beneden.
          Geen tijd te verliezen! Met het verlan-
          gen om een van deze juweeltjes in onze
          handen te mogen houden, tuigen we de
          hengels één voor één op. Mijn vismaat
          kiest voor twee ‘ronnies’ op de plaat aange-
          boden aan de rechterkant. Ik daarentegen
          kies voor één ‘ronnie’ om bovenop het wier
          te vissen aan een helikoptermontage. Met
          mijn andere hengel ga ik voor het grove
          geschut. Mijn vismaat kijkt me bedenkelijk
          aan wanneer hij me een twintig millime-
          ter boilie en een vijftien millimeter pop-
          up op de hair ziet schuiven. Ik ben me er
          van bewust dat dit voor velen onder jullie
          als ‘standaard’ zal gezien worden, maar
          je moet weten dat ik normaal altijd voor
          zo klein mogelijk ga. Ik ben namelijk van
          oordeel dat dit veel attractiever is. Mijn
          vismaat deelt deze mening. Je zou het
          egoïstisch kunnen noemen, maar na het
          zien van de oude spiegels tussen al die tor-
          pedoschubjes, wou ik toch wat selectiever   Morning gold voor vismaat Cyriel
          te werk gaan. Alle vier de hengels worden
          secuur ingelegd en van bovenop de brug   boilies te nemen vanop de zandplaat en   ten kan ik het net onder deze oude dame   voerd hadden een kans te geven. Het gaat
          worden telkens aanwijzingen gegeven, en   dan weer weg te cirkelen en te verdwijnen.   schuiven. Het beeld van de schub die mijn   om een klein kommetje dat quasi volle-
          wordt bijgevoerd.         Plots stevent hij recht op mijn snowman   rigje naar binnen zoog en zichzelf haakte,   dig begroeid is met wier dat tot aan de
          Na de laatste hengel nemen we beiden   af… “Ja, … Ja,… In godsnaam! Hij pakt   staat op mijn netvlies gebrand. Hiervoor   oppervlakte rijst. Enkel onder de kant en
          plaats bovenop de brug. Mijn  snowman   em!...” De dikke schub zuigt het zaakje naar   doe je het… Voor momenten als deze ben   in de vaargeul heb je te maken met een
          staat prompt te blinken bovenop de zand-  binnen, om het daarna doodleuk weer   ik karpervisser…  onbegroeide gang. Het spreekt voor zich
          plaat en de felle pop-up springt ons di-  uit te spuwen en op zijn gemakje weg te      dat de karpers dit als snelweg gebruiken.
          rect in het oog. Enkele minischubjes slaan   zwemmen. Beduusd sta ik op de brug.   Kort na het terugzetten volgt een dub-  Je moet wel weten dat de omstandighe-
          direct aan het azen op de zopas gedekte   “Ik had het je nog gezegd, met de ‘ronnie’   belrun en de rest van de nacht resul-  den van dit stekje niet te vergelijken waren
          tafel. Deze vissen nemen telkens enke-  had je hem.”   teert in weinig slaap en veel actie. Stuk   met die aan de brug. Daar je aan de brug
          le hapjes voer, om dan zenuwachtig weg   De woorden van mijn vismaat zijn nog niet   voor stuk juweeltjes zonder naam, die   over het algemeen vrijuit kan drillen, moet
          te schieten. Mijn oog valt echter op een   koud of de schub keert om en stevent weer   ongestoord hun rondjes zwemmen in   je in dit kommetje bij elke run de boot in.
          zwarte schim wat verderop die beduidend   recht op de zandplaat af. Zonder argwaan   niemandsland…  Daarnaast beslisten we om er overdag aan
          rustiger en groter is dan zijn soortgenoten.   zuigt hij weer mijn snowman naar binnen,       de slag te gaan, terwijl we de brugstek tij-
          Deze einzelgänger heeft duidelijk al heel   maar dit keer gaat het wel goed. Twee   De ontdekking van de sli-  dens de nacht de kans hadden gegeven.
          wat meer jaartjes op zijn teller staan. Het is   keer met de kop schudden en er dan als   ding ronnie  De reden hiervoor is, omdat het ons de
          de eerste goeie schub die we mogen waar-  een pijl vandoor schieten. De beetverklik-  In dit verhaal neem ik jullie opnieuw mee   voorgaande dagen was opgevallen dat een
          nemen op dit nieuwe stuk. Telkens op-  ker schreeuwt het uit. Als een gek storm   naar het fameuze ‘nieuwe sluisstuk’.   groot deel van het bestand overdag in dit
          nieuw zien we de vis van ver langs de wier-  ik naar beneden om de woeste schub af   Na de eerst succesvolle nacht beslisten   kommetje ligt te ‘chillen’.
          rand naar ons toe komen, om dan enkele   te drillen. Na enkele hachelijke momen-  we om ook de andere stek die we aange-  Bij aankomst aan het stekje maken we
























           Ook tijdens latere sessies bewees de brugstek keer op keer zijn waarde  Soms hoeven ze niet groot te zijn


          72
   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77