Page 72 - VBK-magazine-99
P. 72
gels tot kleine schuchtere schubjes, van
alles zien we passeren. Onze mond valt let-
terlijk open en als twee drugaddicts die de
coke nabij zijn, staren we naar beneden.
Geen tijd te verliezen! Met het verlan-
gen om een van deze juweeltjes in onze
handen te mogen houden, tuigen we de
hengels één voor één op. Mijn vismaat
kiest voor twee ‘ronnies’ op de plaat aange-
boden aan de rechterkant. Ik daarentegen
kies voor één ‘ronnie’ om bovenop het wier
te vissen aan een helikoptermontage. Met
mijn andere hengel ga ik voor het grove
geschut. Mijn vismaat kijkt me bedenkelijk
aan wanneer hij me een twintig millime-
ter boilie en een vijftien millimeter pop-
up op de hair ziet schuiven. Ik ben me er
van bewust dat dit voor velen onder jullie
als ‘standaard’ zal gezien worden, maar
je moet weten dat ik normaal altijd voor
zo klein mogelijk ga. Ik ben namelijk van
oordeel dat dit veel attractiever is. Mijn
vismaat deelt deze mening. Je zou het
egoïstisch kunnen noemen, maar na het
zien van de oude spiegels tussen al die tor-
pedoschubjes, wou ik toch wat selectiever Morning gold voor vismaat Cyriel
te werk gaan. Alle vier de hengels worden
secuur ingelegd en van bovenop de brug boilies te nemen vanop de zandplaat en ten kan ik het net onder deze oude dame voerd hadden een kans te geven. Het gaat
worden telkens aanwijzingen gegeven, en dan weer weg te cirkelen en te verdwijnen. schuiven. Het beeld van de schub die mijn om een klein kommetje dat quasi volle-
wordt bijgevoerd. Plots stevent hij recht op mijn snowman rigje naar binnen zoog en zichzelf haakte, dig begroeid is met wier dat tot aan de
Na de laatste hengel nemen we beiden af… “Ja, … Ja,… In godsnaam! Hij pakt staat op mijn netvlies gebrand. Hiervoor oppervlakte rijst. Enkel onder de kant en
plaats bovenop de brug. Mijn snowman em!...” De dikke schub zuigt het zaakje naar doe je het… Voor momenten als deze ben in de vaargeul heb je te maken met een
staat prompt te blinken bovenop de zand- binnen, om het daarna doodleuk weer ik karpervisser… onbegroeide gang. Het spreekt voor zich
plaat en de felle pop-up springt ons di- uit te spuwen en op zijn gemakje weg te dat de karpers dit als snelweg gebruiken.
rect in het oog. Enkele minischubjes slaan zwemmen. Beduusd sta ik op de brug. Kort na het terugzetten volgt een dub- Je moet wel weten dat de omstandighe-
direct aan het azen op de zopas gedekte “Ik had het je nog gezegd, met de ‘ronnie’ belrun en de rest van de nacht resul- den van dit stekje niet te vergelijken waren
tafel. Deze vissen nemen telkens enke- had je hem.” teert in weinig slaap en veel actie. Stuk met die aan de brug. Daar je aan de brug
le hapjes voer, om dan zenuwachtig weg De woorden van mijn vismaat zijn nog niet voor stuk juweeltjes zonder naam, die over het algemeen vrijuit kan drillen, moet
te schieten. Mijn oog valt echter op een koud of de schub keert om en stevent weer ongestoord hun rondjes zwemmen in je in dit kommetje bij elke run de boot in.
zwarte schim wat verderop die beduidend recht op de zandplaat af. Zonder argwaan niemandsland… Daarnaast beslisten we om er overdag aan
rustiger en groter is dan zijn soortgenoten. zuigt hij weer mijn snowman naar binnen, de slag te gaan, terwijl we de brugstek tij-
Deze einzelgänger heeft duidelijk al heel maar dit keer gaat het wel goed. Twee De ontdekking van de sli- dens de nacht de kans hadden gegeven.
wat meer jaartjes op zijn teller staan. Het is keer met de kop schudden en er dan als ding ronnie De reden hiervoor is, omdat het ons de
de eerste goeie schub die we mogen waar- een pijl vandoor schieten. De beetverklik- In dit verhaal neem ik jullie opnieuw mee voorgaande dagen was opgevallen dat een
nemen op dit nieuwe stuk. Telkens op- ker schreeuwt het uit. Als een gek storm naar het fameuze ‘nieuwe sluisstuk’. groot deel van het bestand overdag in dit
nieuw zien we de vis van ver langs de wier- ik naar beneden om de woeste schub af Na de eerst succesvolle nacht beslisten kommetje ligt te ‘chillen’.
rand naar ons toe komen, om dan enkele te drillen. Na enkele hachelijke momen- we om ook de andere stek die we aange- Bij aankomst aan het stekje maken we
Ook tijdens latere sessies bewees de brugstek keer op keer zijn waarde Soms hoeven ze niet groot te zijn
72