Page 58 - VBK-magazine-99

Monkey Climber-Magazine, van meet af aan positief alternatief It’s Okay Bootvissen op 700 ha water, nothing can compare
en losbandigeheid van de jaren ’80 punks. was nog opgezet als een specimen combinatie meteen, en het toen grootste
Kids die zichzelf in de jaren ’90 massaal magazine, maar - daar heb je die pure magazine in ons taalgebied had het over Laat ik het eerst even hebben om de
als straight edge gingen bestempelen gasten weer - de zelfverklaarde real haast niets anders dan btw’s. Ons antwoord reden waar ik-naar-kan-gissen-maar-
kozen bewust om geen alcohol te nuttigen, recognize real doodaassnoekbaarsvissers was dat van die eerder genoemde ongetwijfeld-bij-het-rechte-eind-heb
geen drugs te doen, geen vlees te eten, vonden dat er teveel andere roofvisrommel rebellerende puber en in alles wat je maar om hier en ook elders als ‘woordvoerder-
bewust te leven, enz. Nogal atypische in stond, en die rasechte penvisser vond kan denken een aanslag op wat anno 2010 van-openbaar-karperdomein’ te mogen
zaken voor een typische karpervisser, I ’t dan weer té modern, en de old school gebeurde. Een onverhoopt succes is dat fungeren. Simpel: onze leuze en ons shirt:
know, maar het had een danige invloed karpervissers vonden ’t te new school… gebleken en groter geworden dan ik ooit ‘It’s okay not to pay’. Betaalvissers moeten
op mij als rebellerende tiener dat ik Dikke vette smiley van mijn kant want had kunnen denken. Té mainstream wel allemaal lange tenen hebben, en
ondertussen bijna vijfentwintig jaar later dat eigenste magazine gaat ondertussen ondertussen volgens opnieuw weer die eigenaars van hun waters zijn allen en
nog steeds volgens deze principes leef. vlot 150 tot 185 ballen op de zwarte etnische zuiveraars. zonder uitzondering dyslectisch heb ik ook
Again, wat een ander doet kan mij niet markt. Vanaf ons tweede issue zijn we dan ontdekt, want vent toch, wat hebben
schelen, maar kom mij ook niet lastig vooral op karpervissen gaan mikken en Nu, in die zin wil ik nog als rebellenleider die gasten al aanstoot genomen aan dat
vallen over mijn keuzes. Ook in die scene dat nummer verkocht in drie weken uit. opgevoerd worden, maar niet als hater/ zinnetje. Precies broodroof is wat we ermee
had je in de jaren ’90 serieuze haa(n) Van meet af aan kozen we zoals Chris in boeman/whatever, want als beleving doen… Er staat toch niet: ‘It’s not okay to
tjes-de-voorsten, en ondertussen is zijn inleiding zegt voor ’t avontuur - daar beveling wordt is er iets grondig mis. Niet pay…’ Chance dat jullie niet aan ’t Rad van
gebleken dat ook zij die daar het hardst where the wild things are - en voor ik, niet jij, nog een ander moeten gaan Fortuin deelnemen, presentator Peter Van
riepen nu zelf(s) alcoliekers zijn, keihard beleving. Ik kan het niet beter verwoorden, menen of verplichten hoe jij/wij ’t beleven de Veire deed meteen een achterwaartse
aan de drugs zitten, of zelfs opgepakt dan jij ’t al deed. Vandaar dat ik je niet ga en hoe ander dat moet gaan doen. Laat elk koprol. Ammehoela! Nog een funny
zijn om te dealen. En dat is ook met die herhalen, thx makker! in zijn waarde. Tenzij… tenzij… de karper kanttekening en iets wat ik nog nooit
anti-betaalwatergeneratie gebeurd: bijna Social media stond nog in zijn zelf in het gedrang komt, maar daarover eerder uit de doeken deed: dat ‘It’s okay
één voor één zijn ze gezwikt om wat voor kinderschoenen, al maakten we die later meer. not to pay’ dingetje - wat eigenlijk bedoeld
redenen ook; de een voor zijn gemak,
de ander voor ’t geld, weer een ander
voor ’t snelle succes en gepaard gaande
sponsorverplichtingen… Misschien is een
combinatie van wat ik in beide scenes zag
gebeuren waarom ik al altijd zo hard vast
hou aan principes.

Word ik daarom ook steevast opgevoerd
als anti-btw kalief? Als dé grote
puristenleider? Als dé boeman van veler
commerciële reisbedrijven? Breek me de
bek niet open… Laat alvast één ding
duidelijk zijn: met puristen heb ik weinig
van doen; die zijn vaak ‘te puur’ om met
zichzelf te kunnen leven, en ik - ook al heet
ik niet Joost - kan het weten. De afgelopen
tien jaar dat ik Monkey Climber-Magazine
run heb ik al tig gevalletjes aan mijn been
gehad. Nooit is ’t goed voor die gasten,
alles maar dan werkelijk alles kunnen ze
zelf beter (vraag ze wel niet een vijs in
te draaien) en over een ander weten ze
altijd wat. Fuck that shit, écht! Méér nog
zelfs: get a life! Met ons magazine heb ik
altijd lekker normaal willen doen, maar Ik run mijn eigen syndicaat en zwicht niet voor het geld, gewoon rondkomen voor huur en krijt, ook al krijgen we regelmatig Engelse aan-
wel ‘anders normaal’. Het eerste nummer biedingen van tot wel 1500 pond per week...